មន្ត្រីមកពីក្រសួងស្ថាប័នជាច្រើននៅប្រទេសថៃ កំពុងតែចូលរួមនៅក្នុងប្រតិបត្តិការសង្គ្រោះក្មេងៗកីឡាករទាំង ១២នាក់ និងគ្រូបង្វឹករបស់ពួកគេម្នាក់ ដែលកំពុងជាប់ខ្លួននៅក្នុងរូងភ្នំ ថាមលួង នៃខេត្តឈៀងរ៉ៃ ភាគខាងជើងប្រទេសថៃ ខណៈឈានចូលមកដល់ថ្ងៃទី ៧ ទៅហើយ តំរុយថាពួកគេនៅមានជីវិត ឬក៏អត់នោះមិនទាន់មាននរណាអាចអះអាងបានឡើយ។ នេះបើតាមការចេញផ្សាយដោយ សារព័ត៌មានថៃ The Nation នៅព្រឹកថ្ងៃសៅរ៍ ទី៣០ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៨។
មូលហេតុដែលពិបាកក្នុងការរុករកនោះដោយសារតែ៖
-ល្អាងធំនិងមានសភាពរញ៉េរញៃ
Tham Luang Nang Non ជារូងភ្នំនៅក្នុងខេត្តឈាងរ៉ៃមានច្រកចូលដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ដែលអាចដើរបានយ៉ាងងាយស្រួលហើយបានក្លាយជាកន្លែងទេសចរណ៍។ រូងភ្នំទាំងមូលមានទំហំធំនិងមិនអាចចូលទៅបានច្រើនទេ។ បរិវេណដែលលាតសន្ធឹងរហូតដល់ 10 គីឡូម៉ែត្រភាគច្រើននៃខ្សែផ្លូវតូចចង្អៀតដែលនាំឱ្យមានកន្លែងខ្លះធំទូលាយហើយបន្ទាប់មកត្រលប់ទៅផ្លូវតូចចង្អៀត ….គេបានគិតថាក្មេងប្រុសនិងគ្រូបង្វឹករបស់ពួកគេបានចូលទៅក្នុងនិងត្រូវបានជាប់នៅពេលដែលល្អាងជន់លិចនៅពេលភ្លៀងធ្លាក់ខ្លាំង។ ល្អាងនេះត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាល្អាងដែលមានទឹកជំនន់ក្នុងរដូវវស្សានៅប្រទេសថៃចាប់ពីខែមិថុនាដល់ខែវិច្ឆិកា។
ទ្រព្យសម្បត្តិនិងសម្ភារៈរបស់ក្មេងប្រុសទាំងនោះត្រូវបានគេរកឃើញនៅក្នុងកន្លែងមួយឆ្ងាយពីច្រកចូលហើយគេជឿថាពួកក្មេងប្រុសបានចូលទៅក្នុងរូងដើម្បីស្វែងរកដីស្ងួត។
-មិនមានបន្ទប់សម្រាប់រៀបចំយុទ្ធសាស្រ្ត
ជាធម្មតាការជន់លិចនិងកន្លែងតូចចង្អៀតត្រូវបានរំខានដល់កិច្ចប្រឹងប្រែងរ្នកសង្គ្រោះ។ អ្នកមុជទឹកកំពុងព្យាយាមធ្វើផ្លូវរបស់ពួកគេតាមរយៈផ្លូវទឹកដែលតូចចង្អៀតដែលពិបាកក្នុងការមើលឃើញផ្លូវ។
លោក Anupong Paojinda រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងមហាផ្ទៃបាននិយាយថា “អ្នកមុជទឹកស្ថិតនៅក្នុងតំបន់ងងឹតដែលមានភក់និងថ្មនៅគ្រប់ទីកន្លែង។ ដូច្នេះសម្រាប់ក្រុម Seal ដែលនៅទីនោះនៅពេលពួកគេជ្រមុជទឹកពេលខ្លះអុកស៊ីសែនមួយធុងអាចមុជបានត្រឹមតែ 30 ម៉ែត្រហើយពួកគេត្រលប់មកវិញ។ ”
ដោយសារតែកន្លែងមានកំណត់មានភាពយឺតយ៉ាវនិងគ្រោះថ្នាក់ដល់អ្នកជ្រមុជទឹកអាជ្ញាធរមិនចង់ឱ្យអ្នកមុជទឹកមុជឆ្លងកាត់ផ្លូវដែលពេញដោយទឹក។ អ្នកមុជទឹកអាចឡើងមកផ្ទៃទឹកខាងក្រៅសម្រាប់យកអុកស៊ីសែនប្រសិនបើពួកគេត្រូវការ។
-ជម្រើសតិចតួច
យោងតាម Anmar Mirza អ្នកសម្របសម្រួលជាតិនៃគណៈកម្មាធិការសង្គ្រោះជាតិនៅសហរដ្ឋអាមេរិកនិងជានិពន្ធនាយកនៃសៀវភៅក្បួនបច្ចេកទេសសង្គ្រោះមនុស្សក្នុងល្អាងរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកបាននិយាយថានៅក្នុងស្ថានភាពបែបនេះមានតែពីររឿងប៉ុណ្ណោះដែលអាចធ្វើបាន: ស្វែងរកច្រកជំនួស និងការបូមទឹកចេញ។
មន្រ្តីថៃបាននិយាយថាពួកគេកំពុងពិចារណាខួងធ្វើផ្លូវចូលហើយសង្ឃឹមថាថ្មកំបោរនឹងងាយស្រួលក្នុងការខួងជាងដុំថ្មផ្សេងទៀត។
-គ្មានដំណោះស្រាយបែបវិទ្យាសាស្ត្រខ្ពស់
លោក Mirza បាននិយាយថា មិនមានបច្ចេកវិទ្យាណាដែលអាចស្ទាបស្ទង់ដឹងពីមនុស្សដែលនៅក្រោមដីនោះទេ ទោះជានៅក្រោមដីតែ ២ ឬ ៣ ហ្វីតក៏ដោយ ទាំងដែលបច្ចេកវិទ្យាអាចនិងមាននៅពេលពាក់កណ្ដាលអនាគតក៏ដោយ។
-ឱកាសនៃការរស់រានមានជីវិត
ពួកក្មេងៗអាចរស់បានបើតាមអាយុ និងសុខភាពរបស់ពួកគេ គឺវាមានសារសំខាន់ណាស់ ហើយប្រសិនបើល្អាងនោះមិនសូវត្រជាក់ ពួកគេអាចរស់បាន ៣ទៅ៤ថ្ងៃ ដោយគ្មានទឹក ហើយពួកគេអាចរស់បានមួយខែឬលើសពីនេះបើពួកគេមានទឹកតែគ្មានអាហារ។
